Gród Karmadur

Nimorn

* Położył delikatnie dłoń na jej dłoni. Mówiąc nadal lekko ściszonym głosem *
- Pamiętasz te sny? Spisujesz je? Powiedz, wiem, że mogę równać się z tobą w rozumieniu ich, ale może coś znaczą. Może mogę Ci jakoś pomóc. Wiem, że nie powinienem może tego proponować, ale... * Zawiesił głos nie chcąc być opacznie zrozumianym.*
- ... może powinienem być w pobliżu, gdy koszmar Cię obudzi, aby pomóc Ci wydobyć jego znaczenie? * Podrapał się w skroń zakłopotany lekko. *

Siringa

- Nie śmiałałabym nigdy o to prosić...* spróbowała się uśmiechnąć, lecz była zbyt roztrzęsiona. W oczach pojawiły się łzy* - Niektóre sny spisuję..Tego jeszcze nie zdążyłam....Nie chcę go pamiętać! Gdybyś mógł je zabrać ode mnie! * zawołała a szloch wydobył się z jej piersi. Schowała twarz w dłoniach*

Nimorn

- Opowiedz mi o nich, wyrzuć to z siebie. Jak mogę je zabrać od Ciebie, gdy tłumisz je w sobie. * Rzekł z troską w głosie. Martwił go stan przyjaciółki. *
- Nie mogę ich zabrać od Ciebie, ale wiem, że mogę pomóc. Nie wiem jeszcze dokładnie jak, ale czuję, że taka możliwość istnieje. Ale musisz DAĆ sobie pomóc. * Powiedział delikatnie gładząć jej dłoń chcąc uspokoić ją nieco. *

Siringa

* Spojrzała na niego, a łzy pociekły jej z oczu* - Jak mam powiedzieć to co widziałam...* drżała od powstrzymywanego płaczu* - To był koszmar...Mała wioska, bawiące się dzieci...Zwykli ludzie...A potem...* przerwała nie mogąc powiedzieć nic więcej*

Nimorn

- Napij się. * Rzekł podsuwając jej wodę i wino. *
- Uspokój troszkę nerwy. * Przesiadłszy się na drugą stronę stolika uchwycił delikatnie jej ramiona. *
- Zamknij oczy. To będzie bolesne, ale musisz to wyrzucić. * W jego oczach pojawiły się łzy na myśl o bólu jaki jej sprawia, ale nie widział innego wyjścia. Szybko opanował się i kontynuował pewnym głosem patrząc na jej oczy i rozedrganą twarz. *
- Nie bój się, będę tutaj cały czas. Nic Ci się nie stanie.

Siringa

* Skinęła tylko głową. Wzięła kielich z winem i opróżniła go duszkiem. Spojrzała na przyjaciela i zaczęła mówic drżącym głosem* - Widziałam wioskę, spokojną osadę...dzieci bawiące bawiące się ze sobą...Dorośli zbierali plony na polach...* urwała na chwilę* - Potem nagle wszystko się skończyło...Ujrzałam walkę....Rzeź tych ludzi, gdy obcy ich najechali...* spojrzała na Nimorna* - Oni nie mieli szans...Kiedy najeźdźcy mordowali ich toporami i mieczami...Wszędzie była krew...Rozpacz.. I wszechobecna śmierć...* Znów zapłakała nad ich losem. Nie mogła się już dłużej powstrzymywać*

Nimorn

* Położył jej delikatnie dłoń na głowie przyciągając otaczając ramieniem. Chwilowo mógł tym jej pomóc. Myślał o tym co usłyszał. Wiedział, że to nie był zwykły sen. *
- Chodź, zaprowadzę Cię do domu. Musisz odpocząć, choćbyś miała nie spać, ale nie możesz tak siedzieć. * Delikatnie ujął ją pod ramię. Wstali i skinąwszy Karczmarzowi na pożegnanie wyszli z Karczmy. *

Siringa

* Weszła wolno do karczmy. Zasiadła przy stoliku. Rozejrzała się za karczmarzem. Przywoławszy usmiechnęła sie do niego.*
- Podaj mi proszę kielich wody i jadła przynieś proszę. * usiadła wygodniej patrząc jak mężczyzna znika na zapleczu*

Nimorn

Po chwili wrócił niosąc kielich w jednej, a dzban najczystszej źródlanej wody, w drugiej ręce. Postawił je obok i skłoniwszy się wrócił. Niedługo później służka przyniosła półmisek najlepszego mięsa zajęczego w sosie grodzkim.

Siringa

* Podziękowała uśmiechem za przyniesioną wodę i jadło. Gdy służka odeszła zaczęła jeść rozmyślając o swych snach*

Nimorn

* Wszedł wolnym krokiem, rozejrzał się, a ujrzawszy Siringę uśmiechnął. Podszedł do Karczmarza zamówić kielich wina, a otrzymawszy je podszedł do przyjaciółki przysiadając się do stołu. *
- Witaj Siri. Widzę, że znów rozmyślasz. Zaczynam domyślać się o czym znów... * Zawiesił głos nie kończąc pytania. *

Siringa

- Witaj mój drogi. * uśmiechnęła się na jego widok* - Prosze usiądź ze mną. Może zjesz coś? * spytała nie odpowiadając na pytanie, które widziała w jego oczach*

Nimorn

- Nie, dziękuję, nie jestem głodny. Mówiąc szczerze zaniepokoiłem się bardzo twoimi snami i... * zawiesił gloś nie wiedząc czy to co powie nie urazi czarodziejki. *
- ... i zdecydowałem się sprawdzić je. Wysłałem zwiadowców dookoła.

Siringa

* Zakrztusiła się słysząc jego słowa* - Co zrobiłeś? Wysłałeś zwiadowców? * Nie wiedziała dokładnie októre sny chodziło przyjacielowi, lecz zaczęła się domyślać. Wypiła wody by powstrzymać się od kasłania.* - Czego się dowiedziałeś?

Nimorn

- Nie mam jeszcze wszystkich wiadomości, bo jeden ze zwiadowców nie wrócił jeszcze, jestem jednak pewny, że wydarzenia te miały rzeczywiście miejsce. * Rzekł strapionym glosem. *
- Prawdopodobnie chodzi o Światynię Boskiego Kamienia, znajdującą się gdzieś daleko na wschodzie za górami, ale nie wiem jeszcze dokładnie wszystkiego. Czekam właśnie na ostatniego zwiadowcę. * Popatrzył czarodziejce głęboko w oczy. *
- Czy słyszałaś kiedyś może o tej świątyni?